Liblex

Η έννοια χρησιμοποιείται για να δηλώσει το μέγεθος των ενοτήτων ενός τεκμηρίου ή άλλου αντικειμένου που λαμβάνονται υπόψη (συλλέγονται, ευρετηριάζονται, ταξινομούνται κτλ.), καθώς επίσης το μέγεθος και την ακρίβεια των δεδομένων τα οποία συλλέγονται ή εμφανίζονται. Στην ευρετηρίαση, με την έννοια αυτή καθορίζεται πόσο λεπτομερής είναι μια γλώσσα ευρετηρίασης, αποτελεί, δηλαδή, μέτρο του βάθους ευρετηρίασης. Στην ταξινόμηση ή στη διαχείριση αρχείων, μπορεί να αφορά τον αριθμό των υποδιαιρέσεων και υποκατηγοριών που χρησιμοποιούνται. Στην ορολογία χρησιμοποιείται για να περιγράψει π.χ. τη δυνατότητα μεγαλύτερης εξειδίκευσης ως προς την περιγραφή των διαφορετικών πεδίων κατά την παραγωγή ορολογικών λεξικών ή βάσεων δεδομένων.

• Ομάδα ΕΛΟΤ/ΤΕ48/ΟΕ1 «Ορολογία Πληροφορικής». (χ.χ.). Βάση Όρων της Τεχνολογίας Πληροφοριών INFORTERM (GR/EN/FR). ΕΛΕΤΟ. Διαθέσιμο από: https://eleto.gr/el/orologikoi-poroi/vaseis-oron/
• ISO/IEC/IEEE 24765:2017 Systems and software engineering — Vocabulary
• ISO 26162-1:2019 Management of terminology resources — Terminology databases — Part 1: Design
• Hjørland, B. (2018). Indexing: concepts and theory. Knowledge Organization, 45(7), 609-39. (Επίσης στο: ISKO Encyclopedia of Knowledge Organization, eds. Birger Hjørland and Claudio Gnoli). Διαθέσιμο από: http://www.isko.org/cyclo/indexing

• βάθος ευρετηρίασης
• ευρετηρίαση