Liblex

Ο όρος αυτός αναφέρεται σε δημιουργικό υλικό που δεν προστατεύεται από τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας π.χ. από νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων, εμπορικών σημάτων ή διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα έργο δημόσιας κυριότητας χωρίς να λάβει άδεια, αλλά κανείς δεν μπορεί να το κατέχει - η κυριότητά του ανήκει στο κοινό και όχι σε έναν μεμονωμένο συγγραφέα ή καλλιτέχνη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινού κτήματος είναι το δημοτικό τραγούδι, το οποίο ως έκφραση της λαϊκής παράδοσης δεν προστατεύεται με πνευματικά δικαιώματα. Μια συλλογή όμως δημοτικών τραγουδιών, η οποία έχει πρωτοτυπία και δημιουργικό ύψος, μπορεί να προστατεύεται. Άλλο παράδειγμα είναι ένα λογοτεχνικό έργο του οποίου η προστασία έχει λήξει με το πέρασμα του χρόνου: ο καθένας μπορεί να το αναπαραγάγει ελεύθερα, αλλά αν κάποιος το μεταφράσει σε άλλη γλώσσα (παράγωγο έργο), δεν υποχρεούται να κάνει τη μετάφρασή του ελεύθερα προσιτή στο κοινό. Μπορεί να την εκμεταλλευθεί όπως θέλει, παρ' όλο που βασίζεται σε ελεύθερο περιεχόμενο.

• Νόμος 213/1975. Περί κυρώσεως της Διεθνούς Συμβάσεως των Παρισίων του 1883 «περί προστασίας της Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας» ως αύτη ανεθεωρήθη εν Στοκχόλμη την 14η Ιουλίου 1967 (A’ 258). Διαθέσιμο από: Ισοκράτης˙ Τράπεζα νομικών πληροφοριών ΔΣΑ. Διαθέσιμο από: https://www.fakongjian.com/int_doc/laws/20160531/1721/gr290el20160531172117.pdf [Πρόσβαση: 22/10/2022].
• Paris Convention for the Protection of Industrial Property (2022). Στο: Wikipedia. Διαθέσιμο από: https://en.wikipedia.org/wiki/Paris_Convention_for_the_Protection_of_Industrial_Property [Πρόσβαση: 22/10/2022].

• διανοητικό έργο
• δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας