Liblex

Το σύνολο των γραφικών χαρακτήρων που χρησιμοποιούνται σε μια αλφαβητική γλώσσα αποτελούν την αλφαβητική γραφή της, έννοια που χρησιμοποιείται συχνότερα για να δηλώσει το αλφάβητο. H επινόηση του αλφάβητου έχει θεωρηθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της αρχαιότητας, συμβάλλοντας στη διάδοση της γνώσης και στην ανάπτυξη της λογικής σκέψης και της εγγραμματοσύνης. Σημειώνεταια, βέβαια, ότι διατυπώνονται προβληματισμοί για το τελευταίο, όταν αναφέρονται παραδείγματα λαών που ξεχώρισαν, καθοριστικά για όλη την ανθρωπότητα, στις θετικές επιστήμες αν και χρησιμοποιούσαν τη συλλαβογράμματη γραφή (π.χ. αστρονομία και μαθηματικά οι Βαβυλώνιοι). Σχετικά με την προέλευση της ελληνικής αλφαβητικής γλώσσας, που διαδέχτηκε τη συλλαβική, εικάζεται ότι προήλθε από την φοινικική, πράγμα που πιστοποιείται από τις έντονες σχέσεις των Ελλήνων με τον νέο λαό εμπόρων, τους Φοίνικες, που γύρω στο 1100 είχαν μονοπωλήσει όλη τη Μεσόγειο.

Η ελληνική, η αγγλική, η τουρκική, η εβραϊκή είναι αλφαβητικές γλώσσες.

• Μίσσιου, Α. (2007). Γραφή και ελληνική γλώσσα. Στο Θέματα Ιστορίας της Ελληνικής Γλώσσας [Ιστοσελίδα]. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Διαθέσιμο από: https://www.greek-language.gr/greekLang/studies/history/thema_15/index.html
• Walter, H. (2007). Η περιπέτεια των γλωσσών της Δύσης: η προέλευσή τους, η ιστορία τους, η γεωγραφία τους (μτφρ. Έφη Μαργελή). Ενάλιος.

• αλφάβητο
• λογογραφική γλώσσα